İMAM BAKIR (A.S)’IN FAZİLETLERİ

 

İmam Bakır (a.s)’ın Makamı

Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur:

“And olsun ki, latif ve her şeyden haberdar olan Allah Teala bana şöyle haber verdi: “Hüseyin’in neslinden atası Ali ile aynı isimde olan bir evlat dünyaya gelecektir. Hüseyin dünyadan göçtüğünde O’nun oğlu olan Ali velayet sorumluluğunu üstlenecektir. O, Allah’ın hücceti ve İmamdır. Yine Allah Teala O’nun neslinden benimle aynı isimde olan, insanların hepsinden daha çok bana benzeyen, ilmi benim ilmim ve hükmü de benim hükmüm olan bir evlat dünyaya getirecektir. O, babasından sonra İmam ve hüccettir.” [1]

İmam Zeyn’ul- Abidin (a.s) şöyle buyuruyor:

“İmamet O’nun (İmam Bakır’ın) evlatları arasında, Kâim’imiz (Hz. Mehdi) kıyam edip yeryüzünü adaletle dolduruncaya kadar devam edecektir. Şüphesiz O, İmamların babası, ilim madeni ve ilim kaynağı olan ve ilmi tam manasıyla açıklayan bir İmamdır. Allah’a and olsun ki O, herkesten daha çok Resulullah (s.a.a)’e benzemektedir.” [2]

Zeyd bin Ali şöyle diyor:

Babam Ali bin Hüseyin (a.s)’ın yanında idim. Bu anda Cabir bin Abdullah-i Ensarî babamın yanına geldi. Hazret onunla konuştuğu sırada, kardeşim Muhammed (İmam Bakır –a.s-) odaların birisinden dışarı çıktı. Derken Cabir gözünü ona doğru dikti. Daha sonra O’na doğru hareket ederek şöyle dedi: “Ey genç, bana doğru gel.” O Hazret de geldi. Daha sonra; “Geri dön” dedi. O da geri döndü. Sonra şöyle dedi: “Bu gencin siması aynen Resulullah (s.a.a)’in siması gibidir.”

Cabir: “Ey genç, ismin nedir?” diye sordu.

İmam Bakır (a.s): “Muhammed.” buyurdu.

Cabir: “Kimin oğlusun?” dedi.

İmam Bakır (a.s): “Ali bin Hüseyn bin Ali bin Ebi Talib’in oğluyum.” dedi.

Cabir: “O halde sen Bakır’sın.” dedi.

Zeyd diyor ki: “Bu sırada Cabir, kendisini İmam Bakır (a.s)’ın üzerine atarak, O’nun baş ve ellerini öptü.” Sonra şöyle dedi: “Ey Muhammed! Resulullah (s.a.a), sana selamını ulaştırmamı istedi.”

İmam Bakır (a.s) da şöyle dedi: “En üstün selam Resulullah’a olsun. Ey Cabir! O Hazretin selamını bana ulaştırdığından dolayı sana da selam olsun.”

Cabir daha sonra namaz kıldığı yere döndü ve babamla konuşurken şöyle diyordu: Bir gün Resulullah (s.a.a) bana şöyle buyurdular:

“Ey Cabir! Evladım Bakır’ı gördüğünde, benden taraf ona selam söyle. Şüphesiz O, benimle aynı isimde ve insanların bana en çok benzeyenidir. O’nun ilmi benim ilmim, O’nun hükmü de benim hükmümdür. O’nun evlatlarından yedi tanesi, emin, masum, önder ve salih insanlardır. Onların yedincisi ise, Mehdi’dir. O, yeryüzünü zulüm ve adaletsizlik ile dolduğu gibi adalet ve özgürlükle dolduracaktır.”

Resulullah (s.a.a) daha sonra şu ayeti tilavet etti: “Onları, kendi emrimizle hidayete yönelten önderler kıldık ve onlara hayrı kapsayan fiilleri, namaz kılmayı ve zekat vermeyi vahyettik. Onlar bize ibadet edenlerdir.”[3]

 

İmam Bakır (a.s)’ın İlmi

Resulullah (s.a.a) Cabir’e şöyle buyurdular:

“Sen o kadar yaşayacaksan ki, Hüseyn’in neslinden olan Muhammed adlı evladımla karşılaşacaksın. O dini ilimleri yarıp açıklayacaktır. Onunla karşılaştığında selamımı ona ilet.” [4]

Muhammed bin Muslim şöyle diyor:

“Aklıma gelen her şeyi, Ebu Cafer (İmam Bakır)’den sordum. Öyle ki otuz bin hadis hakkında O’na soru sordum.”[5]

Abdullah bin Mekki şöyle diyor:

Alimlerin, Ebu Cafer Muhammed bin Ali bin Hüseyin (İmam Bakır)’in yanında küçüldüğü kadar hiç kimsenin yanında küçüldüğünü görmedim. Allah’a and olsun ki, Hakem bin Uteybe’yi, -halk arasında yüce bir şahsiyete sahip olmasına rağmen- O Hazretin karşısında, öğretmeninin karşısında (susup) duran küçük bir çocuk gibi gördüm.”[6]

 

İmam Bakır (a.s)’ın Sevgisi

Resulullah (s.a.a) şöyle buyurmuştur:

“Kim gözü aydın (mutlu) olduğu bir halde Allah’la görüşmek istiyorsa, Muhammed Bakır (a.s)’ı sevin.” [7]

 

İmam Bakır (a.s)’ın İbadeti

İmam Sadık (a.s) şöyle buyuruyor:

“Babam (İmam Bakır -a.s-) çok zikrederdi. O’nunla yolda giderken, yemek yerken zikreder halde görürdüm. Halkla konuştuğunda, bu iş O’nu Allah’ın zikrinden alıkoymazdı. Sürekli olarak dua ettiğini ve şöyle dediğini: “La ilahe illellah” görüyordum. Bizi bir araya toplayıp güneş doğuncaya kadar zikirle meşgul olmamızı emrediyordu. Kur’ân okuyabilenlerin Kur’ân okumak, Kur’ân okuyamayanların ise zikir etmekle meşgul olmasını emrediyordu.”[8]

Yine İmam Sadık (a.s) şöyle buyuruyor:

“Babam (İmam Bakır -a.s-) gece yarılarında Allah’a yalvarıp yakarmasında şöyle arz ediyordu: “Allah’ım, bana emrettin, ama ben emrine uymadım. Beni nehyettin, ama (nehyettiğin şeyden) geri durmadım. Ama şimdi karşında durup özür dilemekteyim.” [9]

İmam Bakır (a.s)’ın hizmetçisi Eflah şöyle diyor:

Muhammed bin Ali (İmam Bakır –a.s-) ile haca gittik. Mescid’ul- Haram’a ulaştığımızda Ka’be’ye bakarak yüksek sesle ağladı. Ben Hazrete; “Anam babam sana feda olsun, sesinizi biraz kısınız; herkes sana bakıyor!” dedim. İmam Bakır (a.s) şöyle buyurdular:

“Ey Eflah, vay senin haline! Neden ağlamayayım? Bu ağlamam Allah Teala’nın bana rahmet gözüyle bakmasına ve kıyamet günü kurtulmama sebep olabilir.”

İmam Bakır (a.s) daha sonra Kâbe’yi tavaf ederek, İbrahim (a.s)’ın makamının kenarında namaz kıldı. Başını secdeden kaldırdığında, secde ettiği yer İmam (a.s)’ın göz yaşlarıyla ıslanmıştı.[10]

 

İmam Bakır (a.s)’ın Bağışı

İmam Sadık (a.s) şöyle buyuruyor:

“Bir gün babamın yanına vardığımda, O’nun Medine halkının vekillerine sekiz bin dinar sadaka verdiğini gördüm.”[11]

İmam Bakır (a.s)’ın hizmetçisi Selma şöyle diyor:

İmam Bakır (a.s)’ın kardeşleri, O Hazretin huzuruna geldiklerinde, İmam (a.s) onlara güzel yemek yedirmedikçe, güzel elbiseler ve bir miktar para bağışlamadıkça, yanından ayrılmalarına izin vermiyordu. Ben bir gün İmam (a.s)’dan bu bağışları azaltmasını istedim. Hazret şöyle buyurdular:

“Ey Selma! Dünya güzelliği, kardeşlere iyilik etmekten başka bir şey değildir.” [12]

 

İmam Bakır (a.s)’ın Ziyareti

İmam Hasan Askeri (a.s) şöyle buyuruyor:

“Kim İmam Cafer Sadık veya babası İmam Bakır’ı (aleyhum’us- selam) ziyaret ederse; gözleri ağrımaz, hastalığa yakalanmaz ve küfür ve nifaka düşerek de ölmez.” [13]

  


[1] - Kifayet’ul- Eser, s. 164.

[2] - A.K. s. 237 ve 238.

[3] - A.K. s. 298 ve 299. (Enbiya/73)

[4] - İrşad, c. 2, s. 159.

[5] - İhtiras, s. 201.

[6] - İrşad, c. 2, s. 160.

[7] - Fezail-i Şazan, s. 166.

[8] - Kafi, c. 2, s. 499.

[9] - Avalim’ul- Ulum, c. 19, s. 215, 216.

[10] - Bihar, c. 46, s. 290.

[11] - A.K. c. 46, s. 302.

[12] - A.K. c. 46, s. 290.

[13] - Tehzib, c. 6, s. 78.