BABASININ MUSİBETİNDE,HZ. FATIMA'NIN ÜZÜNTÜ VE AĞITI
Resulullah'ın (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), hastalığı ağırlaşmış, ağrısı çoğalmıştı. Fatıma (selâmullahi aleyha), (Peygamberin bu halini görünce): "Eyvahlar olsun bana, babamın ağrı ve meşakkatı ne ağırdır!" dedi. Resulullah (s.a.a): "Bu günden sonra babanın meşakkat ve ağrısı olmaz." dedi. Peygamber (s.a.a), vefat ettikten sonra da Hz. Fatıma (s.a) şöyle diyordu: "Eyvah
babacığım, Rabbinin davetine icabet eden baba! Eyvah
babacığım, yeri Firdevs cennetinde olan baba! Eyvah babacığım, vefat haberini Cebrail'e verdiğimiz baba!" Ve Resulullah (s.a.a), defnolunduktan sonra şöyle dedi: "Ey Enes, Resulullah'ın (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) üzerine toprak dökme-ye gönlünüz nasıl razı oldu?" Bu hadisi Nesâi de muhtasar bir şekilde rivayet etmiştir. Nesaî'nin ibaresi şöyledir: Resulullah (sallallâhu aleyhi ve alih), vefat ettiğinde Fatıma, ona ağlayarak şöyle dedi: "Eyvah
babacığım, Rabbine ne kadar da yakındın baba! Eyvah
babacığım, vefat haberini Cebrail'e verdiğimiz baba! Eyvah babacığım, yeri Firdevs cenneti olan baba!" Bu hadisi Nesaî'nin naklettiği ibareyle Hakim, Müsted-rek-üs Sahihayn'de ve Ahmed ibn-i Hanbel, Müsned'inde rivayet etmişlerdir. Ayrıca Hakim, bu hadisin Şeyhayn'in şartına göre sahih olduğunu da kaydetmiştir. Yine bu hadisi Buhârî'nin, naklettiği şekliyle, İbn-i Sa'd, Tabakat'ında ve Hatib-i Bağdadî Tarih-i Bağdad'da; rivayet etmişlerdir. 2- İbn-i Mace, Sahih'inde kendi senediyle Hammad ibn-i Zeyd'den, o da Sabit'den, o da Enes'ten şöyle rivayet etmişlerdir: Hz. Fatıma (selamullahi aleyha), Peygamber (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) vefat ettiğinde, şöyle diyordu: "Eyvah babacığım, ölüm haberini Cebrail'e verdiğimiz baba! Eyvah
babacığım, Rabbine ne de yakındın baba! Eyvah
babacığım, yeri Firdevs cenneti olan baba! Eyvah babacığım, Rabbinin davetine icabet eden baba!" Bu rivayeti nakleden Hammad; "Sabit'in bu hadisi naklettiğinde şiddetle ağladığını, ağlamaktan omuzlarının oynadığını gördüm." demiştir. Yine İbn-i Mace, aynı babda Enes ibn-i Malik'ten şöyle rivayet etmiştir: Fatıma bana, Ey Enes, nasıl Resulullah'ın (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) üzerine toprak dökmeğe gönlünüz razı oldu!" dedi Bu hadisleri Hakim de Müstedrek-üs Sahihayn'de başka bir senetle rivayet etmiştir ve bu hadisin Şeyhayn'in şartına göre sahih olduğunu kaydetmiştir. 3- Ahmed ibn-i Hanbel, Müsned'inde kendi senediyle Enes'ten şöyle rivayet eder: Biz Resulullah'ı (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) defnedip döndüğümüzde Fatıma şöyle dedi: Ey Enes, nasıl gönlünüz Resulullah'ı (sallal-lâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) toproğa gömüp dönmeye razı oldu?! 4- Beyhaki, Sünen'inde kendi senediyle Enes'ten şöyle rivayet eder: Allah'ın Resulü'nün (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) ölüm hastalığı sırasında, Hz. Fatıma, (selamullahi aleyha) onu kendi göğsüne yasladı ve Resulullah'ın rahatsızlığı çok şiddetliydi. Fatıma: "Ah, babamın rahatsızlığı ne şiddetlidir!" dedi. Peygamber (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), "Artık bu günden sonra babanın bir rahatsızlığı kalmayacak." dedi. Resulullah (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), defnolduktan sonra da Fatıma, bana hitaben "Ey Enes, nasıl Resulullah'ın üzerine toprak dökmeye gönlünüz razı oldu?" dedi. 5- Ebu Nuaym de, Hilyet-ül Evliyâ'da kendi senediyle İmam Muhammed Bakır'dan (aleyhis-selâm) şöyle rivayet etmiştir: Resulullah'ın (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), vefatından sonra Hz. Fatıma'nın (selamul-lahi aleyha), güldüğü görülmedi Ve yine buyurdu ki: "Hz. Fatıma (selamullahi aleyha), Peygamber'den (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem) sonra altı ay yaşamıştır." Bu hadisi İbn-i Sa'd da, kendi Tabakat'ında rivayet etmiştir. 6- Askalani, Feth-ul Bâri'de, Taberani'nin, Aişe'den şöyle bir rivayet nakledildiğini kaydetmiştir: Resulullah (sallallâhu aleyhi -ve alihi- ve sellem), Fatıma'ya şöyle dedi: "Cebrail, müslüman-ların kadınları arasında hiçbirinin senin kadar musibete düçar olmayacağını bana bildirmiştir. Öyleyse senin sabrın, onların hiçbirinden az olmamalıdır.
KAYNAKLARI
1- Sahih-i Buhârî, Bed'ül Halk bölümü, Sünen-i Nesâi, c.1, s.261. Müstedrek-üs Sahihayn, c.3, s.59. Müsned-i ibn-i Hanbel, c.3, s.197. Tabakat-ı İbn-i Sa'd, c.2, s.83. Tarih-i Bağdâdi, c.6, s.262. 2- Sahih-i İbn-i Mace, Cenazelerle ilgili hadislerin Peygamber'in vefatı bölümü. Müstedrek-üs Sahihayn, c.1, s381. 3- Müsned-i Ahmed, c.3, s.204. 4- Sünen-i Beyhaki, c.3, s.409. 5- Hilyet-ül Evliyâ, c.2, s.43. Tabakat-ı İbn-i Sa'd c.2, s.40. 6- Feth-ul Bari, c.9, S.201.
|