İMAM HASAN (A.S)IN SİRESİ HAKKINDA KIRK HADİS
Birinci Bölüm: İmam Hasan (a.s)ın Şahsî Özellikleri
1- İmam (a.s)ın SimasıAhmed bin Muhammed el-Muğiyrî şöyle diyor: İmam Hasan bin Ali (a.s); kıvırcık saçlı, beden yapısı güzel ve gür sakallı idi.[1]
2- Peygambere ve Padişahlara BenzemesiVasıl bin Ata diyor ki: Hasan bin Ali (a.s)ın siması; peygamberleri, azamet ve parlaklığıysa padişahları andırıyordu.[2]
3- Resulullah (s.a.a)in İmam Hasana ŞefkatiEbu Bekir diyor ki: Resulullah (s.a.a) halka namaz kıldığında, secdeye gittiği zaman Hasan (a.s)Hazretin sırtına veya boynuna atlıyordu; Hazret başını secdeden kaldırdığında, düşmeyecek bir şekilde onu yavaşça yere bırakıyordu.[3] 4- Vahyi Duyup EzberlemesiEbul- Futun diyor ki: Hasan bin Ali (a.s) yedi yaşında iken Resulullah (s.a.a)in meclisinde hazır oluyordu; Resulullah (s.a.a)den vahyi duyup ezberliyordu; sonra annesinin yanına giderek ezberlediği şeyleri ona anlatıyordu.[4] 5- Kına Sürmesiİbn-i Haris şöyle diyor: İmam Hasan ve İmam Hüseyin (a.s)ın, kına ve çivit otuyla (saç ve sakallarını) boyadıklarını gördüm.[5] 6- Siyah Renkle Sakalını Boyamasıİmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: Hasan bin Ali (a.s), siyah renkle (saç ve sakalını) boyuyordu.[6]
7- Yüzüğünün kaşıİmam Rıza (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan (a.s)ın yüzüğünün kaşının nakşı el-İzzetu lillah (İzzet Allah içindir) yazısı idi.[7]
8- Malını Bölmesiİmam Sadık (a.s) buyurmuştur ki: Hasan bin Ali (a.s), bütün malını, hatta ayakkabı, elbise ve dinarlarını (bile) üç defa Allah ile böldü.[8]
9- Hurmayı Sevmesiİmam Rıza (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan ve İmam Hüseyin (aleyhimas- selam) hurmayı çok severlerdi.[9]
10- Resulullahın Yanındaki SevgisiAbdullah bin Zübeyr diyor ki: Peygamber (s.a.a) rükuda iken, Hasan bin Ali Resulullah (s.a.a)in yanına geliyordu; Hazret, Hasanın bir taraftan diğer tarafa geçmesi için ayaklarının arasını açıyordu.[10]
İkinci Bölüm: İmam (a.s)ın İbadeti
11- Allahı Anmasıİmam Seccad (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan (a.s), her halinde sürekli Allahı anıyordu.[11]
12- İbadet ve Sadakası Çabasıİmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan (a.s), ibadet ve sadaka vermede çok çaba sarf ediyordu.[12]
13- Abdestte HuşusuFettal diyor ki: Hasan bin Ali (a.s) abdest alırken, mafsalları (ayakları) titrer ve rengi sararırdı. Bu halinin sebebini sorduklarında şöyle buyuruyordu: Arşın Rabbinin karşısında duran bir kimsenin, renginin sararması ve ayaklarının titremesi gerekir.[13]
14- Namazda Huşusuİmam Seccad (a.s) buyurmuştur ki: Hasan bin Ali (a.s), namaza durduğunda, Rabbinin azameti karşısında bedeni titriyordu."[14] 15- Namaz ElbisesiEbu Hayseme diyor ki: Hasan bin Ali (a.s), namaza durduğunda en güzel elbiselerini giyerdi. Kendisine; Neden en güzel elbiselerinizi giyiyorsunuz? diye sorduklarında; Allah güzeldir, güzeli de seviyor. diye buyuruyorlardı.[15]
16- Allahın Evini Ziyaret Etmesiİmam Bakır (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan (a.s) buyurdu ki: Ben Rabbimden, Onu mülakat edip de yaya olarak gidip evini ziyaret etmemekten utanıyorum.[16]
17- Allahın Evini Süvari Olarak Ziyaret EtmesiRufaa şöyle diyor: İmam Sadık (a.s)dan; Allahın evini ziyaret ettiğimde süvari mi olayım, yoksa piyade mi? diye sorduğumda buyurdular ki: İmam Hasan (a.s), Allahın evini, süvari olduğu halde ziyaret ediyordu.[17]
19- Yatarken Kurân OkumasıÜmm-ü Musa diyor ki: Hasan bin Ali (a.s), geceleyin (yatmak için) yatağına gittiğinde, üzerine Kehf suresinin yazılmış olduğu bir levhayı getirerek onu okuyordu.[18]
Üçüncü Bölüm: İmam (a.s)ın Ahlakı
20- Güzel konuşmasıUmeyr bin İshak diyor ki: Bence Hasan bin Ali (a.s)dan daha güzel konuşan birisi yoktu; öyle ki O konuştuğunda, sözünün sana ermesini ve susmasını istemiyordum; ben kesinlikle ondan çirkin bir söz duymamışımdır.[19]
21- Hilmi, Kerameti ve CömertliğiBir rivayette şöyle nakledilmiştir: İmam Hasan (a.s), halim (ağır başlı), kerim ve cömertlerden idi.[20]
22- Göğsü Geniş OlmasıBir rivayette şöyle geçmiştir: İmam Hasan (a.s)ın göğsü herkesten genişti (tahammülü herkesten çoktu); ahlak açısından da herkesten mutedildi.[21]
23- Öfkesini YenmesiŞeyh Mufid diyor ki: İmam Hasan (a.s)la Muaviye arasında sulh olduğunda, İmam Hasan (a.s) Medineye döndü ve Muaviyenin on yıl hükümeti süresince, öfkesini yuttuğu, evinde oturduğu ve Rabbinin emrini beklediği halde orada ikamet etti.[22]
24- Her Açıdan İnsanların En Üstünüİmam Zeynul- Abidin (a.s) buyurmuştur ki: Hasan bin Ali (a.s), kendi zamanında insanların en abidi, en zahidi ve en üstünü idi.[23]
25- CömertliğiKıravanî diyor ki: İmam Hasan (a.s), cömert ve kerim birisi idi; hiçbir dilenciyi (eli boş) geri çevirmez ve bağışını (ondan) kesmezdi (veya ümitliyi ümitsiz etmezdi).[24]
26- İnsanların En Sadık ve En Fasihiİmam Zeynul- Abidin (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan (a.s), dil açısından insanların en sadığı, konuşma açısından ise onların en fesahatli konuşanı idi.[25]
27- Dünya Ehlini Yermesiİmam Hasan (a.s) bu şiiri çok söylerdi: Ey bekası olmayan dünya lezzetleri peşice giden! Şüphe yok ki, zail olan gölgeye aldanmak ahmaklık ve akılsızlıktır.[26] 28- Ölümle Kabri Hatırladığında Ağlamasıİmam Zeynul- Abidin (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan (a.s), ölümü hatırladığında ağlardı; kabri hatırladığında ağlardı.[27]
29- Dirilmeyi ve Sırattan Geçmeği Hatırladığında Ağlamasıİmam Seccad (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan (a.s), kıyamet gününde dirilmeği ve haşır olmayı hatırladığında ağlıyordu; sırat köprüsünden geçmeği hatırladığında ağlıyordu.[28]
30- Alçak GönüllülüğüKaşanî diyor ki: Dilenciler yol üzerinde oturup önlerindeki az bir yemekle meşgul oldukları bir sırada İmam Hasan (a.s) onların yanından geçerken; Ey Resulullahın torunu! buyurun yemek yeğin diyerek İmam (a.s)ı yemeğe davet ediyorlardı. İmam (a.s) da bineğinden inerek oturup onlarla birlikte yemek yerdi ve; Allah müstekbirleri (kibirlenenleri) sevmez. diye buyururdular.[29]
Dördüncü Bölüm: İmam (a.s)ın Duası
31- Allahım Lebbeyk Demesiİmam Zeynul- Abidin (a.s) buyurmuştur ki: İmam Hasan (a.s), Allahın kitabından Ya eyyühellezîne âmenu (Ey iman edenler!) ayetini okuduğunda; Lebbeyk, Allahumme lebbeyk (Emrindeyim, Allahım emrindeyim) derdi.[30]
32- Caminin Kapısında Okuduğu Duaİbn-i Şehraşub diyor ki: İmam Hasan (a.s) caminin kapısına ulaştığında başını kaldırarak şöyle derdi: İlahî, konuğun kapındadır; o halde indinde olan güzellikle yanımda olan çirkinliklerden geç; ey kerim![31]
33- Duayla Meşgul OlmasıRavi diyor ki: İmam Hasan (a.s), sabah namazından sonra gün doğana dek (takibat ve duayla meşgul olduğundan dolayı) kimseyle konuşmazdı.[32]
34- Kunuttaki Duasıİmam Hasan (a.s)ın kendisi şöyle diyor: Ceddim Resulullah (s.a.a) bana bir takım sözler öğretti; ben onları Vitir namazının kunutunda okuyorum. O sözler şunlardır: Allahım, beni, hidayet ettiğin kimseler arasında hidayet et; afiyet verdiğin kimseler arasında bana da afiyet ver; bana bağışlamış olduğun şeyleri, benim için mübarek (bereketli) kıl.[33]
35- İmam (a.s)ın Muskasıİbn-i Ömer diyor ki: İmam Hasan ve İmam Hüseyin (alyhimas- selam)ın iki muskaları vardı; içleri Cebrailin kanatının tüylerindendi.[34]
36- Cennetle Cehennemi Hatırladığında Kıvranmasıİmam Zeynul- Abidin (a.s) buyurmuştur ki: Hasan bin Ali (a.s), cennet ve cehennemi hatırladığında, yılan ısırmış (birisi) gibi kıvranıyordu ve Allah Tealadan cennet talep ediyor ve cehennem ateşinden Ona sığınıyordu.[35]
Beşinci Bölüm: Halka Karşı Davranışı
37- Muhtaçlara Yardımda BulunmasıBir rivayette şöyle nakledilmiştir: İmam Hasan (a.s)ın, bir ihtiyaç hususunda kendisine bir mektup verilip de o mektubu veren adama; İhtiyacın karşılanmıştır buyurmadığı görülmemiştir. İmam (a.s), kendisine; Ey Resulullahın oğlu! Keşke mektubuna baksaydınız da ihtiyacı miktarınca cevap verseydiniz! diyen kimseye cevaben şöyle buyurdular: Allah Tealanın, onun mektubunu okuyana dek önümde zelil olarak durmasından soru soracağından korkuyorum.[36]
38- Halka Hediye Vermesiİbn-i Sirin diyor ki: Hasan bin Ali (a.s), her bir kişiye (ödül ve hediye vermek istediğinde), yüz bin (dirhem) veriyordu.[37]
39- Bakan Hayvana Bir Şey Vermemekten UtanmasıNecîh diyor ki: Hasan bin Ali (a.s)ı yemek yerken gördüm; bir köpek İmam (a.s)ın önünde durmuştu, bir lokma yediğinde o kadar da köpeğe atıyordu. Bunun üzerine; Ey Resulullahın torunu! Bu köpeği buradan kovayım mı? dediğimde buyurdular ki: Hayır, bırak kalsın; ben, canlı bir hayvanın yüzüme baktığı halde yemek yiyip de o yemekten ona bir şey vermemekten Rabbimden utanıyorum.[38]
40- Mescidin Önemiİmam Hasan (a.s) buyurmuştur ki: Mescid ehli, Allahın ziyaretçileridir; ziyaret edilenin, ziyaretçisine hediye vermesi onun üzerine bir haktır.[39]
[1] - Keşful- Ğumme, C. 1, S. 548. [2] - Menakıb, C. 4, S. 9. [3] - Kenzul- Ummal, C. 13, S. 66, H. 37700. [4] - Avalim, C. 19, S. 108, H. 4. [5] - Mucemul- Kebir-i Taberanî, C. 3, S. 98. [6] - Mucemul- Kebir-i Taberanî, C. 3, S. 22, H. 2535. [7] - Ayanuş- Şia, C. 1, S. 563; Bihar, C. 43, S. 258. [8] - Vesailuş- Şia, C. 8, S. 55. [9] - Kafî, C. 6, S. 345, H. 6; Vesailuş- Şia, C. 17, S. 73, H. 105. [10] - Ensabul- Eşraf, C. 19, S. 22. [11] - Emali-yi Saduk, S. 150. [12] - Nezm-u Durerus- Simtayn, S. 196. [13] - Menakıb, C. 4, S. 14. [14] - Bihar, C. 84, S. 285. [15] - Bihar, C. 83, S. 175, H. 2. [16] - Bihar, C. 43, S. 339, H. 13. [17] - Menakıb, C. 4, S. 14; Bihar, C. 43, S. 339. [18] - Tarih-i İbn-i Asakir -İmam Hasan Tercümesi- S. 144, 242. [19] - Nezm-u Durerus- Simtayn, S. 201. [20] - Nezm-u Durerus- Simtayn, S. 195. [21] - Ayanuş- Şia, C. 1, S. 563. [22] - İrşad, S. 191; Bihar, C. 44, S. 157, H. 26. [23] - Emali-yi Saduk, S. 150; Bihar, C. 43, S. 331, H. 1. [24] - Müsned-i İmam Mucteba, S. 134, H. 18. [25] - Bihar, C. 43, S. 331; Avalim, C. 16, S. 132, H. 5. [26] - Bihar, C. 73, S. 123, H. 111. [27] - Emali-yi Saduk, S. 150; Bihar, C. 43, S. 331. [28] - Emali-yi Saduk, S. 150. [29] - Mehaccetul- Beyza, C. 4, S. 33. [30] - Bihar, C. 43, S. 331. [31] - Menakıb, C. 3, S. 180; Bihar, C. 43, S. 339. [32] - Menakıb, C. 4, S. 14; Bihar , C. 43, S. 339. [33] - Mucemul- Kebir, C. 3, S. 73, H. 2703. [34] - Bihar, C. 43, S. 263, H. 9. [35] - Emalî-yi Saduk, S. 150; Bihar, C. 43, S. 331. [36] - Nezm-u Durerus- Simtayn, S. 196. [37] - Tarih-i İbn-i Asakir -İmam Hasanın biyografisi- S. 147, H. 246. [38] - Müsned-i İmam Mücteba -a.s- S. 130. [39] - İrşadul- Kulub, S. 72.
|