100- ÂDİYÂT SURESİ

Mekkîdir, on bir âyettir.

(Soluya soluya koşanlar anlamına gelen bu söz, ilk âyette geçer. On bir âyettir, Medenîdir, Mekkîdir diyenler de vardır. Amr-ül-Ensâri oğlu Münzir kumandasında, Kinâne oğullarından Hayy boyuna bir ordu gönderilmişti. Dönüşleri gecikince münafıklar, hepsi de öldürülmüştür diye dedikoduya başladılar, bunun üzerine vahyedildi. Zât-üs-Selâsil savaşı dolayısıyla vahyedildi diyenler de vardır.)

Rahman ve Rahîm Allah Adıyla

1- Andolsun soluya soluya koşanlara.403

2- Tırnaklarıyle bastıkça taştan kıvılcım saçanlara.

3- Sabah çağı, düşmanı basanlara, derken her yanı toza, dumana boğanlara.

5- Derken düşman topluluğunun tâ ortasına dalanlara.

6- Şüphe yok ki insan, Rabbine karşı pek inatçıdır, pek nankördür.

7- Ve şüphe yok ki o, buna tanıktır.

8- Ve şüphe yok ki insan, hayrına yarıyan mala-mülke karşı da pek düşkündür, pek nekestir.

9- Fakat bilmez mi ki kabirlerdekiler, dışarı çıkınca. [1][1][2][2]

10- Ve gönüllerdekiler, meydana vurulup bilinince.

11- Şüphe yok ki Rabbin, o gün, onların her şeyini bilir elbette.